جایگاه برنامه درسی پنهان بر تفکر ارجاعی و یادگیری خودراهبر در دانش‌آموزان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه آزاد تبریز

چکیده

پیشینه و اهداف: هدف اصلی این پژوهش، تعیین نقش برنامه درسی پنهان بر تفکر ارجاعی و یادگیری خودراهبر در دانش‌آموزان بود. پژوهش حاضر کاربردی و از آنجا که رابطه بین سه متغیر را بررسی می‌کند از نوع همبستگی است.
روش ها: جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر پایه‌ی دهم شهرستان بوکان هستند، در این تحقیق براساس فرمول کوکران235 نفر از دانش‌آموزان دختر پایه‌ی دهم شهرستان بوکان به عنوان نمونه و به صورت نمونه‌گیری خوشه-ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های برنامه درسی پنهان تقی‌پور و غفاری(1389)؛ تفکر ارجاعی اهرینگ و همکاران(2010) و مقیاس یادگیری خودراهبر در دانش‌آموزان فیشر و همکاران(2001) استفاده شد. داده‌های پژوهش با روش تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم‌افزار SPSS 23 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد که بین برنامه درسی پنهان با تفکر ارجاعی و یادگیری خودراهبر رابطه معناداری وجود دارد و برنامه درسی پنهان توانایی پیش بینی تفکر ارجاعی و یادگیری خودراهبر را دارد.
نتیجه گیری: بین برنامه درسی پنهان با تفکر ارجاعی و یادگیری خودراهبر رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The place of hidden curriculum on referral thinking and self-directed learning in students

نویسندگان [English]

  • Srwa Nazeri
  • Hosain Baghaei
Azad university of Tabriz
چکیده [English]

Background and Objectives: The main purpose of this study was to determine the role of hidden curriculum on referral thinking and self-directed learning in students. The present study is applied and because it examines the relationship between the three variables is of the correlation type.
Methods: The statistical population includes all tenth grade female students in Buchan city. In this study, based on Cochran's formula, 235 tenth grade female students in Buchan city were selected as a sample by sampling multi-stage clusters. Were. To collect information from Taghipour and Ghaffari Hidden Curriculum Questionnaires (2010); Ehring et al.'s (2010) reference thinking and self-directed learning scale were used in Fisher et al.'s (2001) students. Research data were analyzed by regression analysis using SPSS 23 software.
Findings: The results showed that there is a significant relationship between hidden curriculum with referral thinking and self-directed learning and hidden curriculum has the ability to predict referral thinking and self-directed learning.
Conclusion: There is a significant relationship between hidden curriculum and referral thinking and self-directed learning.

کلیدواژه‌ها [English]

  • "Hidden curriculum"
  • "referral thinking"
  • "self-directed learning"
احمدیان، مینا و سبحانی نژاد، مهدی(1393). بررسی رابطه میان مؤلفه­های برنامه درسی پنهان با ابعاد گرایش به تفکر انتقادی دانشجویان. پژوهشهای آموزش و یادگیری دانشور رفتار.2(4)؛ 87-121.
بهروزی، ناصر؛ شغابی، معصومه؛ مهرابی­زاده هنرمند، مهناز و مکتبی، غلامحسین. (1392). بررسی رابطه یادگیری خودراهبر با عملکرد تحصیلی و رضایت از زندگی در دانش آموزان. مجله علوم تربیتی دانشگاه شهید چمران اهواز، 1(6)، 170-155.
تقی پور، حسینعلی و غفاری، هاجر.(1389). بررسی نقش برنامه درسی پنهان در رفتار انضباطی دانش­آموزان ازدیدگاه مدیران و معلمان مدارس راهنمایی دخترانه شهرستان خلخال در سال تحصیلی، علوم تربیتی، سال دوم، شماره 7، صص65-33.
سعیدرضوانی، محمود.(1380). تبیین برنامه درسی پنهان در درس بینش اسلامی دوره متوسطه و ارائه راهبردهایی برای استفاده از این برنامه در آموزش اثربخشی دینی. پایان­نامه دکتری برنامه­ریزی درسی؛ دانشگاه تربیت معلم.
شیرمحمدی، فرهاد؛ کاکاوند، علی­رضا؛ صادقی، میثم و جعفری جوزانی، راضیه. (1395). نقش میانجی تفکر ارجاعی در ارتباط بین کمال­­گرایی و اضطراب اجتماعی. مجله مطالعات روان­شناختی، 12(2)، 107-128.
صادقی، مسعود؛ خلیلی گشنیگانی، زهرا. (1395). نقش ابعاد یادگیری خودراهبر در پیش­بینی سرزندگی تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی لرستان. پژوهش در آموزش علوم پژشکی، 8(2)، 9-17.
علیخانی، محمدحسین و همکاران (1383) بررسی پیامدهای قصدنشده (برنامه درسی پنهان) محیط اجتماعی مدارس دوره متوسطه شهر اصفهان و ارائه راهکارهایی برای کاهش پیامدهای منفی آن . دوماهنامه دانشور رفتار « پیامدهای منفی آن . ش 92 ، صص 93.
فتحی واجارگاه، کوروش(1400). اصول و مفاهیم اساسی برنامه ریزی درسی ، تهران: انتشارات علم استادان.
فتحی­آذر، اسکندر؛ ادیب، یوسف؛ هاشمی، تورج؛ بدری­گرگری، رحیم و غریبی، حسن.(1392). اثربخشی آموزش راهبردهای تفکر بر تفکر انتقادی دانش­آموزان. پژوهش­های نوین روان­شناختی، 29، 195-216.
قائدی، فهیمه؛ شبانکاره، الهام و مقدم­برزگر، مجید. (1395). تمایزیافتگی و تفکر ارجاعی: نقش واسطهای درماندگی آموخته شده. دو فصلنامه علمی- پژوهشی شناخت اجتماعی، 5(1)؛33-49.
مهرپرور، مهری و کریمی، سیدبهاءالدین.(1400). اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری شناختی و فراشناختی بر تفکر ارجاعی و یادگیری خودراهبر در دانش­آموزان. فصلنامه چشم انداز برنامه درسی و آموزش، سا1()؛ 76- 90 .
نادی، محمدعلی و سجادیان، ایلناز. (1385). هنجاریابی مقیاس سنجش خودراهبری در یادگیری، در مورد دانش­آموزان دختردبیرستان­های شهر اصفهان. فصلنامه نوآوری­های آموزشی. 5(18)، 111-134.
هاشمی، عالیه­سادات(1391). نقش برنامه درسی پنهان در تربیت اجتماعی دانش­آموزان دوره متوسطه نظری شهر بندرعباس. پایان­نامه کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد واحد مرودشت.
 
Calmes, CEA., and Roberts, JE. (2017). Repetitive Thought and Emotional Distress: Rumination and worry as prospective predicators of depressive and anxious symptomatology, Journal of Personality and Social Psychology, 30(4), 343-356.
Candy, P. (2020). Self-Direction for Lifelong Learning: A Comprehensive Guide to Theory and Practice. Adult Education Quarterly. 42(3): 192-202.
Chikeung, Ch. (2018). The effect of shared decision-making on the improvement in teacher’s Job development. http://www-.eric.ed.gov.
Doganay, A. (2019). Hidden curriculum on gaining the value of respect for human dignity. A qualitative study in two elementary schools in Adana.
Erring, T., Zetsche, U., Weidacker, K., Wahl, K., & Ehlers, A. (2010). The Perseverative Thinking Questionnaire (PTQ): Validation of a content independent measure of repetitive negative thinking. Behavior Therapy Expermental Psychiatry, 42(2): 225–232.
Fisher, M. J., & King, J. (2010). The self-directed learning readiness scale for nursing education revisited: A confirmatory factor analysis. Nurse Education Today. 30(1): 44-48.
Fisher, M., King, J., & Tague, G. (2001). Development of a self-directed learning readiness scale for nursing education. Nurse education today, 21 (7), 516.
Jackson, P. (1968). Life in Classrooms. Retrieved november25, 2005 from: http://www.kdpoorg-/images/Jackson.jpeg
Lee, H., Parsons, D., Kwon, G., Kim, J., Petrova, K., Jeong, E. and Ryu, H. (2014). Cooperation learning: reducing inferential thinking skills through cooperative learning and Cognitive and metacognitive strategy training. Computers and Education, 97(9), 97-115.
Lonie, J. M., and Desai K. R. (2019). Using Cognitive and metacognitive strategy training to develop Resilience Education and self-reflective skills in pharmacy students: A primer for pharmacy educators. Currents in Pharmacy Teaching and Learning, 7(5), 669-675.
Margolis, Eric. (2002). Hidden curriculum in higher education. London:Uk.
McEvoy, P. M.; Watson, H.; Watkins, E. R. and Nathan, P. (2013). “The relationship between worry, rumination, and comorbidity: Evidence for repetitive negative thinking as a transdiagnostic construct”. Journal of Affective Disorders, 151(3), 313-320
Merriam, S.B., Caffarella, R.S., Baumgartner, L.M. (1999). Learning in Adulthood: A Comprehensive Guide, 2rd Edition. SanFrancisco: Jossy bass publisher.
Myles, B.S. and Andreon, D. (2018). Asperger syndrome and adolescence: practicul solutions for school success shawnee mission, ks.autismasperger publishing co.
Redish, E. F. (2019). The hidden curriculum: what do we really want our students to learn? http://www.sociology-index.com.
Szkodny, L. E. (2010). The Preservative Thinking Questionnaire: Development and validation Pennsy lvania State University.
 Williamson, S. N. (2019). Development of a self-rating scale of self-directed learning. Nurse researcher. 14(2): 66-83.
Wong, J., McEvoy, M. and Rapee, M. (2019). A Comparison of Repetitive Negative Thinking and Post-Event Processing in the Prediction of Maladaptive Social Evaluative Beliefs: A Short-Term Prospective Study. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment. 10(24), 1-12.
  • تاریخ دریافت: 06 تیر 1401
  • تاریخ بازنگری: 14 تیر 1401
  • تاریخ پذیرش: 15 تیر 1401
  • تاریخ اولین انتشار: 15 تیر 1401
  • تاریخ انتشار: 01 خرداد 1401